MESLEK HASTALIKLARI VE TÜRKİYE
Türkiye’de 2003 yılı içinde 440 meslek hastalığı tanısı konulmuştur. Bu sayı yıllık ortalama çalışan sayısına göre hesaplandığında 2003 insidansı için binde 0.1 olarak ortaya çıkar. Oysa bu sayının normal koşullarda bin de 4–12 arasında olması beklenir. Aradaki bu fark ülkemizde meslek hastalığı olmadığının değil, meslek hastalıklarına yaklaşımda bir sorun olduğunu gösterir.
2003 yılında ki 440 vaka da :
*Meslek hastalığına bağlı ölüm sayısı 1 kişidir.
* 301 vaka, Maden ve İnşaat sektöründendir.
*İş günü kaybı, 9883 gündür.
*120 vaka, 65 yaş ve üzerindedir.
* Silikozis ????-> 287 kişi
Kurşun zeh. ????-> 82 kişi
Gürültüye bağlı işitme kaybı ????-> 2 kişi
Bissinozis ????-> 0
*Meslek hastalıklarının % 15’i işçi sayısı ellinin altında olan küçük işletmelerdendir.
Görüleceği gibi ülkemizde meslek hastalıklarının öntanı,sevk,tanı işlemlerinde bir zafiyet olduğu açıktır.Uluslararası kriterlere göre beklenen Meslek hastalığı oranı binde 4-12 kabul edilir.En düşük oranı (% 04) kabul etsek dahi yılda 440 yerine 22.000 meslek hastalığı tesbit edilmesi gerekmektedir.Kayıtsız ve daha kötü şartlarda çalışan 5-6 milyon işçi de göz önüne alınırsa bu sayı çok daha fazla olacaktır.
Ülkemizde İş Kazaları ve Meslek Hastalıklarının durumu bu iken ülkemizi yönetenlerin aldığı tedbirler aşağıda ki gibi ironi yaparcasına sıralanabilir :
1.İşyeri Hekimlerinin çalışma sürelerini azaltması,
2.Var olan birkaç Meslek Hastalıkları hastanesini kapatmasını,
3.İSGÜM’ün yılların ihmaliyle pasifize edilmesini
4.İşçi sayısı ellinin altında olan işyerlerinde çalışan milyonların İSİG hizmetlerinden itinayla uzak tutarak onları ‘’İşine’’ değil ‘’Evine’’ yakın Aile Hekimliği sistemine terketmesi,
5.1475 sayılı iş yasası ve bağlı İSİG yönetmeliklerinde İşveren sorumluluklarını madde madde sıralarken;bu görevlerin yapılmadığı takdirde ‘’Cezasını’’tarif etmediği için İşveren’in ‘’Vicdanına’’ bırakılan çalışma düzeni sağlaması
6.Kayıt dışı çalışmaya seyirci kalması
