1993 yılında 3 Kamboçyalı, Avustralya Sidney’de iltica talebinde bulunan kişilerin alıkonulup bekletildiği merkezde açlık grevine girmiş ve kötüleşen sağlık durumlarından ötürü hastaneye kaldırılmışlardı. İşkence ve Travma sonrası Rehabilitasyon Merkezi (STARTTS) çalışanları, açlık grevini  girmiş olan iltica talebindekilere danışmanlık yaparken bir dizi yasal, etik ve idari zorlukla karşılaştılar. Karşılaştıkları zorluklar arasında özel alanı korumak ve gizlilik; sorumluluğun net olarak klinik sınırlarını belirlemek; hastanın özerkliğine saygıda ısrar; devletin iltica memurlarıyla hastanede yatan mültecilerin arasındaki farklı öncelikler konusundaki karışıklığı önlemek; açlık grevindekilerin geçmiş travmatik  deneyimlerinin üzerine gelen halihazırdaki baskı ortamını hafifletmeye çalışmak ve “rutin” psikayatrik bakımın sağlanmasını güvence altına almak gibi konular vardı. Sağlık görevlilerinin açlık grevindekilere yönelik davranışlarını yönlendiren mevcut uluslararası hükümlerin bir dökümü aşağıda verilecektir. İltica talebinde bulunanların özel isteklerini karşılamaya yönelik önerilere vurgu yapılmıştır.