Eski Sayılar | Künye | Ana Sayfa

.

15 Ağustos 2003  Sayı: 109

gündem...

Dr. Füsun Sayek

Sepetçi Osman ve Neriman hastalıkta...

“Beni tanımıyorsun, ben Sepetçi Osman” dedi, telefondaki ses. “Beni yeğenin gönderdi. Neriman”ım hasta da”. Evet Sepetçi Osman’ı, tanımazdık, sepetlerini tanıdığımız kadar. Köyümüzün girişinde çok güzel görünüşlü sepetleri biliyorduk, bir satıcılık zekası gösteren kızkardeşini (anında öğrendiği adlarımızla hitap ederek gönlümüzü çelen kızkardeşi) tanıyorduk ama Osman ve Neriman’la hiç karşılaşmamıştık. Neriman hastalanmıştı. Ona tutkun Osman perişan... Önce köyün sağlık ocağına gittiler. Nüfus cüzdanları vardı da sosyal güvenceleri (ne ise?) yoktu. Döner sermaye için para istendi... Derleyip topladı... muayene, sonra da sevk... Kural “sevk ederken yalnızca bölüm adı verilecek” di önce “Beyin cerrahisine” sonra da Ankara’ya gideceksiniz dendi... “Ne oluyor bize?” diye düşünürken aklına doktorun yeğeni geldi. İşte artık bir telefon mesafesindeydiler doktor abiyle. “Ben sepetçi Osman, beni yeğenin gönderdi”. Para yoktu, pul yoktu ama dostlar vardı onların evlerine yerleştiler... Doktor abi muayene ettirdi... Neriman hastaydı, ciddi... Hidrosefalisi vardı ve şant konulması gerekiyordu. Bu aşamada sepetçi Osman, sevdiği Neriman, doktor abi ve hastanedeki doktorların çaresiz çırpınışları başladı... Yeşil kart da mı yok? Yoktu... Osman Trakya’dan yazları, tatil yörelerine gider sepet örerdi, yeşil kart almanın kurallarına uymuyordu ki... yoktu işte yeşil kartı... Şant hastanede bulunmuyordu... Herhalükarda dışarıdan alacaktı... Şant peşinde koşulmaya başlandı... Yalnızca şant için yüzlerce sepet satması gerekecekti... Bu koca bir yazda bile mümkün değildi ki?

-Doktor abi, Neriman’ı yatırmak istiyorlar, para yok...

-Bir çözüm bulalım Osman. Neriman acilde yatıyor, şant bekliyor, doktorlar çaresiz,

-Doktor abi, Neriman kötü, ameliyat diyorlar.

-Doktor abi, ameliyatta ölecekse, etmesinler abi, nasıl ödenir?

-Doktor abi, şant için para buldum abi...

Neriman hastanededir, şant bulunmuştur, menenjit tedavisi bitince ameliyat edilecektir... doktor abi ücreti indirtmeye, Osman senetleri ödemeye ikisi de “nüfus cüzdanı neye yarar” sorusuna yanıt bulmaya çalışacaklardır.

Günde onlarca benzer durum yaşayan doktor abi bitkindir. Ülkede çözüm aranmaktadır (!), milyonların açlık, yoksulluk, işsizlik çektiği bir ortamda Dünya Bankası tarafından primli GSS sistemi önerilmekte, karşı çıkanlara şabloncu denmekte, hükümet çözüme katkıda bulunacak önlemler yerine sistemi arapsaçına  döndürmekte, sağlığa ayrılan kaynak bir türlü artırılmamakta, bu karanlık tünelde bir ışık bile görülmemektedir. Neriman’ın hastalığının kafasını meşgul ettiği saatlerde doktor abi ve arkadaşları yeni öğrenim yılına başlayacak fakülteye kaynak yaratabilmek için çırpınmışlar, tüm olanaksızlıklara karşın nasıl daha iyi eğitiriz diye çabaladıkları öğrencileri için programlar yapmışlar, altyapı olanaksızlıkları nedeniyle karaciğer hastası olup karaciğer nakli bekleyen hastaya yaşama umudu veren ameliyatı gerçekleştirdikleri için birbirlerini kutlamışlar, halkın sağlığını daha iyiye götürebilmek için ne yapmalıyız diye sohbetler etmiş, öneriler hazırlamışlardır.  Tüm kafa ve beden yorgunluğu ile akşam saatinde evine döndüğünde, artık ne sinema teklifine evet deme, ne de bir kitap okuma arzusu vardır. Sistem onu yormuştur. Umutlanmasına bile olanak tanınmamaktadır. Üstüne üstlük Osman’a neden şantı dışarıdan alması gerektiğini anlatamamış, maddi zorluklar nedeniyle hastası konusunda çaresiz meslektaşlarına ne diyeceğini bilememiştir. Tam o sırada televizyonda Başbakanın “bu doktorlar aciz” dediğini duymuş, kulak kabartmıştır. “Doktorlar beceriksiz, hastalarının ellerini kollarını delik deşik ediyorlar, iğne yapmayı bile bilmiyorlar” sözleri üzerine, “ÖSS’de binde 0.1’lik puan dilimine girdim, fakültenize girip  doktor olmayı istiyorum” diyen genç öğrenciyi hatırlamış ve sadece -HAYIR, ben de, sepetçi Osman da, genç öğrenci de, Neriman’da meslektaşlarım da bu sözleri haketmiyoruz diyebilmiştir.