XIII. Tıpta Uzmanlık Eğitimi Kurultayı Sonuç Bildirgesi

Kurultaya 40 uzmanlık derneğini temsilen 15 ildendeğişik üniversite, eğitim hastanesi ve özel sektörde çalışan 322 katılımcıkayıt olmuştur. Kurultayın ilk gününde İstanbul Tabip Odasında altı çalışmagrubunun toplandığı Çalışma Grupları Genel Kurulu yapılmıştır.

XIII. Tıpta UzmanlıkEğitimi Kurultayı Sonuç Bildirgesi
30 Kasım-2 Aralık 2007, İstanbul
İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Prof. Dr. Cemi Demiroğlu Oditoryumu

Kurultaya 40 uzmanlık derneğini temsilen 15 ildendeğişik üniversite, eğitim hastanesi ve özel sektörde çalışan 322 katılımcıkayıt olmuştur. Kurultayın ilk gününde İstanbul Tabip Odasında altı çalışmagrubunun toplandığı Çalışma Grupları Genel Kurulu yapılmıştır. Dördüncüsüyapılan çalışma grupları toplantısında eylem planları gözden geçirilerek güncellenmiş,çalışma grupları yönerge taslağı tartışılmış ve derneklerin çalışma gruplarına2 yıllık süreyle geçerli olmak üzere bir asıl bir yedek üye göndermeleri kararıalınmıştır. Aynı gün derneklerin ATUB temsilcileri ile ortak bir toplantıyapılmıştır. Üçüncüsü yapılan bu toplantıda, derneklerin ATUB temsilcileri ile toplantılarındüzenli ve gündemli olarak sürdürülmesi kararı alınmıştır. Kurultayın üçüncü veson günü sabah ayrı bir salonda Asistan Çalıştayı yapılmıştır. 49 asistanınkatıldığı çalıştayda asistan sorunları ve çözüm önerileri tartışılmış; çalıştaysonunda TTB-Asistan Hekimler Eşgüdüm Kurulu'nun yedi kişilik Yürütme Kuruluüyeleri seçilmiştir. Yine aynı gün öğlen arası ATUB Başkanı ve Genel Sekreteriile dernek başkanları, yeterlik kurulu başkanları ve derneklerin ATUBtemsilcilerinin davet edildiği ve 45 kişinin katıldığı yemekli toplantıdüzenlenmiştir. Toplantıda katılımcılara ATUB Başkanı ve Genel Sekreteri ilekarşılıklı görüş alışverişinde bulunma olanağı sağlanmıştır. Toplantı aşağıdakisonuç bildirgesinin hazırlanması ile sona ermiştir.

I. Tam SüreÇalışma ve Sağlık Hizmetleri

1. Sağlık hizmeti sunumunda hekimlerin tamsüre çalışmasının sağlanması, sağlıkinsan gücünün iyi yönetiminin en temel bileşenlerinden biridir ve tam süre çalışmabiçimi ülkemizde geçerli olan sağlık sisteminin kuralları içindedeğerlendirilmelidir.

2. Uluslararası uzmanlık eğitimi ölçütlerinde, bireğiticinin haftada en az 20 saatini tıpta uzmanlık eğitimi için ayırmasıgerekmektedir; mezuniyet öncesi eğitim de göz önüne alındığında eğitimprogramlarının başarısı ancak tam süre çalışma ilkesi ile gerçekleştirilebilir.

3. Gündemdeki tam süre, özlük ve ekonomik haklardayeni bir iyileştirme ve güvence getirmeden hekimleri tercih yapmayazorlamaktadır. Tam süre çalışma; kar amacı ve piyasa koşullarındanarındırılmış, finansmanı genel bütçeden sağlanan, performans gibi belirsiz vegüvencesiz ücretlendirme yerine maaş ve emekliliğe yansıyan birücretlendirmenin olduğu, eğiticilerin emeğinin karşılığının verildiği birsağlık sisteminde, toplu sözleşmeli-grevli sendika hakkı ile birlikte olmalıdır.

4. Tam süre çalışma, kamu sağlık kuruluşlarındaeşitliğin sağlanmasına odaklanmalı, genel/özel ayrımı ortadan kalkmalı vesistemin sürekliliği güvenceye kavuşturulmalıdır.

5. Tam süre çalışma; yalnızca hekimler arasındadeğil, bu durumdan doğrudan etkilenen toplumun sağlıklı insanları, hastalar,öğrenciler, uzmanlık öğrencileri ve sağlık çalışanları tarafından datartışılmalı; yasal düzenlemeler tüm tarafların ortaklaşa kararları doğrultusundayapılmalıdır.

6. Her hekim sağlık politikalarından haberdarolmalı; tabip odası-birey-uzmanlık derneği işbirliği sağlanmalıdır.

II. TıptaUzmanlık Eğitiminde Çalışma Süreleri

7. Eğitim kurumları yeterli alt yapı ve eğitim olanaklarıolmadan uzmanlık eğitimi vermemelidir.

8. Doktora ve yan dal uzmanlıkları YÖK, TÜBİTAK,TÜBA'nın uluslararası değere sahip bilim adamlarından kurulu komisyonlarıncadeğerlendirilmeli ve denetlenmelidir.

9. Asistan ve eğitici kadroları uzmanlık derneklerininönerileri alınarak belirlenmelidir.

10. Asistanların yükleri azaltılmalı, asistanlarıngörevleri içinde yer almayan işleri yapmalarını engelleyici yöntemlergeliştirilmelidir.

11. Tıpta uzmanlık eğitimi yönetmelikle değil,tüzükle düzenlenmelidir. Tıpta Uzmanlık Kurulu uzmanlık eğitiminin taraflarıolan Sağlık Bakanlığı, YÖK ve TTB'nin eşit temsil edildiği bir yapıda yenidendüzenlenmelidir.

12. Ayda en fazla 8 nöbet tutulması konusundakararlılık gösterilmelidir.

13. Hekimlerin çalışma sürelerinin yalnızcahekimleri ilgilendirmediği, topluma verilen sağlık hizmetinin güvenliği veniteliğini etkilediği; ülkemizde hekimlerin çalışma sürelerinin, uluslararasıkabuller ve üst hukuk normlarında belirlenen sınırlar içerisinde olmadığıgerçeğinden hareketle gerekli düzenlemeler yapılmalıdır. Ayrıca, çalışmasaatlerinin uygun şekilde ücretlendirilmesi gerekmektedir.

14. TTB-UDEK ile Avrupa Tıp Uzmanları Birliği (ATUB)arasında kurulan ve giderek ilerleyen ilişkiye koşut olarak, üye uzmanlık derneklerimizile ATUB'un o uzmanlık alanıyla ilgili Bölüm (Section) ve Yeterlik Kurulları(Board) arasındaki ilişkiler geliştirilmelidir. Bu doğrultuda, uzmanlıkdernekleri, ATUB temsilcilerini belirlemeli, belirledikleri temsilcilerin ATUB bünyesindealanlarıyla ilgili toplantılara katılmalarını desteklemelidirler.

III. YeterlikKurulları ve Eğitim Etkinlikleri

15. Yeterlik Kurulları bünyesinde, eğitimkurumlarında verilen uzmanlık eğitiminin kalitesini artırmak, uzmanlık eğitim programınıntüm eğitim birimlerinde uygulanması ve sürekli geliştirilmesini sağlamak içinziyaret programları ana ilkeleri ile yürütülen bir akreditasyon mekanizması kurulmalıve gönüllülük esas alınarak eğitim veren kurumların akreditasyonu içinçalışmalar başlatılmalıdır.

16. Sürekli tıp eğitimi, mesleki uygulama içindeolan her hekim için etik bir görev ve kişisel bir sorumluluk olmalıdır.

17. Sürekli mesleki gelişim (SMG), gönüllülüğüngöz önünde bulundurulduğu, kendini geliştirmeyi sağlayan, hekiminperformansının ve son aşamada da klinik bakımın iyileştirilmesi hedeflendiği birsüreç olarak alınmalıdır. SMG; uygulamayı geliştirme, yeterliliğindeğerlendirmesi, bilginin sınanması, akran / hasta değerlendirmesi aşamalarınıiçermelidir.

18. SMG, en etkili şekilde yürütülebilmesiiçin, hekimlerin, gündelik uygulamalarında karşılaştığı sorunlar konusundasorduğu sorular üzerine kurulmalı; gereksinimlerin değerlendirilmesi vegereksinimlere odaklanan çoklu öğrenme etkinliklerini kapsamalıdır.

19. SMG, en yararlı şekilde uygulanabilmesiiçin, uygulamaya dönüştürülmeli ve bir dizi izleme dayalı öğrenmeetkinlikleriyle pekiştirilmelidir.

20. SMG, en üretken şekilde gerçekleştirilebilmesiiçin öğrenenler arasında etkileşimi cesaretlendirmeli ve akran tartışmalarıiçin olanak sağlamalıdır.

IV. UzmanlıkDerneklerinde Yapılanma, Yönetim ve İşleyişSorunları

21. Uzmanlık dernekleri, toplum yararınıgözetmeli, üyelerinin uzmanlık alanı ile ilgili haklarını korumalı vegeliştirmeli, uzmanlık alanında topluma sunulan sağlık hizmetlerinin iyileştirilmesineyönelik çalışmalar içinde olmalıdır.

22. Uzmanlık dernekleri, eğitim (STE/SMG), sağlıkhizmetlerinin standartlarının belirlenmesi ve kalitesinin artırılması, toplumsağlığı ve toplum eğitimi, bilimsel araştırmaların desteklenmesi konularındaetkin olmalıdır.

23. Derneklerin üye sayısı 500'ün üzerindeolanları şubeleşmeli, şubelerin dernek kurullarında üye sayılarıyla orantılıbiçimde temsil edilmeleri sağlanmalıdır.

24. Asistanlar uzmanlık derneklerinin kararorganlarında yer almalıdır.

25. TTB-UDEK bünyesinde aynı uzmanlık alanının birdenfazla dernekle temsil edildiği durumlarda, tek dernek çatısı altında birleşmeyisağlamak üzere gerekli çalışmalar yapılmalıdır.

V. Türkiye'deBilimsel Araştırmalar ve Güncel Sorunlar

26. Hekimlerin bilimsel duyarlılık kazanabilmeleriiçin, etik kavramlar tıp fakültelerinden başlanarak öğretilmelidir.

27. Yapılan çalışmaların, araştırma etiğinin"özerklik, yararlılık ve adalet" ilkeleri doğrultusunda yürütülebilmesi içinuzmanlık dernekleri tarafından gerekli düzenlemeler yapılmalıdır.

28. Yayın etiği ihlalleri (disiplinsiz-dikkatsizveya özensiz araştırma, yinelenen yayın, sahtecilik-saptırma-aldatmaca,aşırmacılık, uydurmacılık, dilimleme) önlenmelidir.

29. Akademik yükseltme ölçütlerinde ulusal yayınlarayer verilmeli, uluslararası indekslere giren yayınlar ödüllendirilmeli, ulusal dergilerinuluslararası indekslere girmesi için çalışmalar sürdürülmelidir.

30. Akademik ünvanların çalışılan kurum dışındakullanılmamasına ilişkin düzenlemelerin Tıbbi Deontoloji Tüzüğü'ne eklenmesiyönünde girişimlerde bulunulmalıdır.

31. Asistanların nitelikli araştırma-tez yapabilmelerineolanak sağlayan bir eğitim programı oluşturulmalıdır.

VI. UzmanlıkDernekleri ve Kongreler

32. Uzmanlık dernekleri kendi uzmanlıkalanlarındaki bilimsel toplantı ve kongre enflasyonunu önleyici çalışmalaryapmalıdır.

33. Kongreler düzenlenirken etik ilkelere tümüyleuyulmalıdır.

34. Uzmanlık dernekleri, asistanların kongrelerekatılımlarını sağlamak için ilaç endüstrisine endeksli olmayan politikalargeliştirmelidir.