Eski Sayılar | Künye | Ana Sayfa

.

1 Mayıs 2003  Sayı: 104

Dr.Teoman’ın çevirdiği raporda, hekimlerin çalışma saatlerinin düşürülmesi yönündeki hazırlık değerlendirildi

“Hekimlerin çalışma saatleri azaltılmalı”

“Çalışanların fiziksel ve akıl sağlığını koruyabilmeleri, özel ve profesyonel hayatlarını dengelemelerine yardımcı olabilmesi, öğrenmelerini artırabilmesi açısından çalışma saatlerinin azaltılması gereklidir. Uzun çalışma saatlerinin trafik kazalarında, hamileliğin komplikasyonlarında, negatif fizyolojik etkilerle ilgili olduğu gösterilmiştir. Uykusuzluk ve yorgunluk aynı zamanda zararlı tıbbi hatalara neden olabilir.”

Tıp Dünyası - ANKARA - ABD’de yayınlanan New England Journal of Medicine dergisinin Eylül 2002 tarihli sayısında yer alan “Çalışma Saatlerinin Tartışılması” başlıklı yazıda, ABD’de hekimlerin çalışma saatlerinin düşürülmesi yönündeki hazırlık değerlendirildi ve hekimlerin çalışma saatlerinin neden düşürülmesi gerektiği tartışıldı.

Dr. Pınar Teoman’ın çevirisini yaptığı raporda, zamanının büyük bölümünü görevde geçiren meslek gruplarının başında hekimlerin geldiği belirtilerek, sürekli görevde geçen saatlerin asistan doktorlar için pilotlar, şoförler ve nükleer güç endüstrisinde çalışanlardan çok olduğuna dikkat çekildi. 3 günde bir gece nöbete kalan bir hekimin 168 saatlik haftanın 96 saatini, 4 günde bir nöbete kalan bir hekimin ise haftanın 84.5 saatini çalışarak geçirdiği vurgulandığı yazıda, çalışma saatlerinin nöbetlerin azaltılması ya da ardarda gelen çalışma saatlerini azaltarak veya dinlenme periyotları yaratarak düşürülebileceği belirtildi.

Çalışma saatlerinin şu nedenlerle azaltılması gerektiği kaydedildi:

“Çalışanların fiziksel ve akıl sağlığını koruyabilmeleri, özel ve profesyonel hayatlarını dengelemelerine yardımcı olabilmesi, öğrenmelerini artırabilmesi açısından çalışma saatlerinin azaltılması gereklidir. Uzun çalışma saatlerinin trafik kazalarında, hamileliğin komplikasyonlarında, negatif fizyolojik etkilerle ilgili olduğu gösterilmiştir. Uykusuzluk ve yorgunluk aynı zamanda zararlı tıbbi hatalara neden olabilir. Çalışma saatleri ‘performansı düşüren uykusuzluğu azaltmak için’ azaltılmalıdır. Erişkinler gece ortalama 8 saat uyumalıdırlar. Yorgunluğu önlemek için tüm bireyler 24 saatlik çalışmadan sonra en az 5 saat uyumalıdırlar.”

Buna karşı çıkan görüşün savlarına da yer verilen raporda, çalışma saatlerinin azaltılmasına karşı çıkanların “Hekimler hastaların ihtiyaçları olduğunda onlara bakmalıdırlar, klinisyen için uygun olsa da, olmasa da, günün her ne saati olursa olsun, sorumlulukları hastaneyi terk ettiklerinde sona ermez”, “Hastayla ilgilenen kişi sık değişirse daha az süreklilik olur. Her değişmede yanlış aktarılma şansı vardır, bakım gecikir” gibi gerekçeler savundukları aktarıldı. Bu görüşün ise, çalışma saatlerinin azaltılmasını destekleyenler tarafından “yeni gelen hekimin diğerinin atlayabileceği bir problemi görebileceği” karşı savıyla çürütülmeye çalışıldığı kaydedildi.

ABD’de çalışma saatlerinin azaltılması yönündeki programı yürüten Accreditation Council for Graduate Medical Education’a göre (ACGME) yüksek kaliteli klinik bakım sağlamak için yapılması gereken tek şey çalışma saatlerine uyum gösterilmesi, eğitime daha çok değer verilmesi ve güvenli hasta bakımının önemsenmesi olduğunun vurgulandığı yazıda, yeni programa göre çalışma saatlerinin şöyle olacağı bildirildi:

“Yeni programa göre çalışanlar haftada maksimum 80 saat çalışacaklar, nöbetleri 3 günde birden sık olmayacak, 1 gün tatil günleri olacak. Tekrar göreve gelmesi için 24 saatlik bir boşluk olacak, 6 saatlik bir süre devamlılığın sağlanması bakım transferi, eğitim ve didaktik aktiviteler için olacak ve (24 saatten sonra yeni hasta kabul edilmeyecek). İşbaşında oldukları periyotlar arasında çalışanlar en az 10 saatlik dinlenme süresine sahip olacaklar. Eğer evdeyken hastaneye çağrılacak olurlarsa hastanede harcadıkları süre haftalık çalışma limitlerinden düşülecek.”

Yazıda ayrıca, New York Times’ın yeni kuralların yasalaştırılmasının itici gücü artırıcı bir basamak olacağına ilişkin görüşüne de yer verildi.

Haziran 2003’ün bu program açısından kritik gün olduğunun belirtildiği yazıda, hastaneler ve eğitim programlarına hazırlık için tanınan 1 yıllık sürenin bu tarihte dolacağı anımsatılırken, hastanelerin eğitim kültürünü değiştirmek, etkin personel kiralamak ve diğer gelişmeleri başarmak için daha çok zamana gereksinim olduğuna da işaret edildi.