Eski Sayılar | Künye | Ana Sayfa

.

15 Nisan 2003  Sayı: 103

Tıp-Sağlık Bilimleri Eğitim Konseyi 11 Nisan günü İstanbul’da toplandı

“Sağlık kısıtlamaları kabul edilemez”

Tıp-Sağlık Bilimleri Eğitim Konseyi,  Nisan ayı başında uygulamaya giren 2003 Bütçe Yasası’nın sağlığın her aşamasında ciddi olumsuzluklara ve zorluklara yolaçacağının kesin olduğunu, bu bağlamda özellikle nitelikli eleman ve uzman yetiştirmede, hekim haklarında ve hasta haklarında büyük sıkıntılar yaşanacağını açıkladı.

Tıp Dünyası - İSTANBUL - Tıp ve Sağlık Bilimleri Eğitim Konseyi, 11 Nisan 2003 Cuma günü, İstanbul Üniversitesi’nde yapıldı. Trakya Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Osman İnci’nin   başkanı olduğu konsey, Türkiye’deki tıp ve sağlık bilimleri fakültelerini temsil eden 104 kişiden oluşuyor ve Türk Tabipleri Birliği de (TTB) bir süredir düzenli olarak toplantılara katılıyor.

Tıp kökenli 16 rektör ve 35 tıp fakültesinin dekanının katıldığı İstanbul toplantısında, tıp eğitimi sırasında biyolojik ve kimyasal silahlarla ilgili konuların yer alması, yeni doçentlik sınav yönetmeliğinde yer almayan ancak olması gereken “tıpta uzmanlık belgesi” ya da “doktora belgesinin” jürilere gönderilen dosyalara konulması, yeni tıpta uzmanlık tüzüğünde yeni kurulan tıbbi genetik anabilim dallarının dahili bilimler altında oluşması kararları alındı.

Konsey ayrıca bir basın açıklaması yaptı. Açıklamada yer alanlar şöyle:

“Nisan ayı başından itibaren uygulamaya giren 2003 Bütçe Yasası’nın en üst düzeyde sağlık hizmeti sunmak durumunda olan tıp ve diş hekimliği fakültelerinde, üniversite hastanelerinde sağlığın her aşamasında ciddi olumsuzluklara ve zorluklara yol açacağı kesindir. Bu bağlamda özellikle nitelikli eleman ve uzman yetiştirmede, hekim haklarında ve hasta haklarında büyük sıkıntılar yaşanacaktır.

2003 Bütçe Yasası ile 2547 sayılı Yasa’nın 58. maddesinde belirlenen araç-gereç, araştırmaya ayrılan oran yüzde 30’dan yüzde 50’ye çıkarılmıştır. Hazineye ayrılan pay ise yüzde 9’dan yüzde 15’e yükseltilmiştir. Böylece SHÇEK’e ayrılan yüzde 1’lik pay da eklendiğinde Döner Sermaye gelirlerinin yüzde 66’sı yukarıda sayılan kalemlere harcanmak zorundadır. Bu durum üniversitelerde mali özerklik sloganı ile yola çıkılan bir dönemde çok ciddi bir çelişkidir. Ayrıca Bakanlıkça belirlenen aynı ücret tarifesi ile tedavi hizmetlerini yürüten devlet hastaneleri ile üniversite hastanelerinde zorunlu uygulamalar çok farklıdır. Üniversite hastanelerimizde maliyet artmıştır ve bu durum üniversite hastanelerini zora sokmaktadır. Üniversite hastanelerinin gözden çıkarıldığı anlamına gelebilir.

Ayrıca sosyal güvenlik kapsamında olanlara sevk zincirinde farklı uygulamalar getirilerek özel ve kamu arasında haksız rekabet yaratılmakta olup, hastaların birikimli, deneyimli üniversite öğretim üyelerinden sağlık hizmeti alma hakkına da kısıtlama getirilmiştir. En üst düzeyde eğitim veren kurumlar olan üniversite hastanelerinde gereği gibi tıp ve sağlık eğitimi verilemeyecektir. Öğrencilerimize, uzmanlık eğitimi verdiğimiz hekimlerimize ve eğittiğimiz diğer sağlık  personeline yeni teknolojileri izletmek, çağın gereklerini öğretmek artık çok zordur. Teknolojiye dayanan modern tıbbi uygulamalarına maliyet yüksekliği gerekçesi ile kısıtlama getirilmiştir. Bireylerin en üst düzeyde sağlık hizmetinden yararlanması insanlık hakkıdır. Sağlık hizmeti devletin anayasal sorumluluğudur. Sosyal devlet eğitimi ve sağlık hizmetini ücretsiz sağlamalıdır. Özelleştirme anlayışı sosyal devletin amacı olamaz. Halkımızın varsıl veya yoksul olmasına bakılmaksızın bu olanaklardan yararlanması anayasal hakkıdır. Bu çerçevede uygulamaya konulacak her türlü engellere karşı olduğumuzun bilinmesini isteriz.

Sonuçta, bütçe yasası ile üniversite döner sermayelerine getirilen mali engeller üniversite hastanelerinin kalite ve güvenilirliğini zedeleyerek, nitelikli eğitim-öğretim, sağlkı hizmeti vermesini engelleyecektir.

Tıp Sağlık Bilimleri Eğitim Konseyi olarak; yaşanılan sıkıntıları fakültelerimizde eğitim görmekte olan öğrencilerimiz ve hekimlerimizin yanı sıra, sağlık çalışanlarımız, halkımız ve kamuoyu ile paylaşmayı bir görev sorumluluğu olarak kabul ettiğimizi bildiririz.”